MERHUM BİR NEFER-İ MERKUMA

Vadideki kurra zambak
Kökü dünyada da olsa
Mevtaya çiçek açacak…
Kaçak !
Kaçak !
Kaçak !
Kaçak !
Sen ölürsen tavşanından ak
Tavşanından kim kaçacak ?

Benzer İçerikler

Can Yücel’in eşi Güler Yücel hayatını kaybetti

Uzun süredir Muğla’da tedavi gören ve öğle saatlerine doğru durumu ağırlaşan Can Yücel’in eşi Güler Yücel (85) yapılan tüm müdahalelere rağmen kurtarılamayarak hayatını kaybetti. Can Yücel’in ölümünden sonra hayatına Datça’da devam eden Güler Yücel’in cenazesinin yarın toprağa verileceği öğrenildi.

Can Yücel’in Evi, Can Evi

Can Baba’nın vefat etmeden önce söylediği “Mekanım Datça olsun, öldükten sonra beni Datça’ya gömün” sözünü neredeyse hepimiz bilmekteyiz. Can Yücel’in vefat etmesinden önceki son 1o yılını Datça’da geçirmişti. 12 Ağustos 1999 yılında aramızdan ayrılan Can Yücel’in Can evini hep merak etmişizdir. Elbet birgün o eve gidip o atmosferi, Can Baba’yı

Can yücel’in Son Röportajı (27 Şubat 1997 Cumartesi)

Öfkemle sevgim arasında yaşıyorum Elinde, 13 Şubat tarihli Hürriyet Gazetesi’nin eki… ‘‘Bak’’ diyor, ‘‘Şu okuma kitabının kapağına. İhap Hulusi’nin hazırladığı kapaktaki çocuk benim. O tarihte babam Hasan Ali Yücel, henüz Orta Eğitim Umum Müdürü’ydü.’’ Can Yücel’in, yaşamını paylaştığı hayat arkadaşı Güler Yücel’le iki yıl önce yerleşmeye karar verdiği Datça’dayız. Yıllar

İki Kalp

İki kalp arasında en kısa yol: Birbirine uzanmış ve zaman zaman Ancak parmak uçlarıyla değebilen İki kol Merdivenlerin oraya koşuyorum, Beklemek gövde gösterisi zamanın; Çok erken gelmişim seni bulamıyorum, Bir şeyin provası yapılıyor sanki. Kuşlar toplanmışlar göçüyorlar Keşke yalnız bunun için sevseydim seni. Cemal Süreya

Bir Sen Eksiktin Ayışığı

Bileklerimizi morartmış yeni Alman kelepçeleri, Otobüsün kaloriferleri bozuldu Kaman’dan sonra Sekiz saat oluyor karbonatlı bir çay bile içemedik, Başımızda perensip sahibi bir başçavuş. Niğde üzerinden Adana Cezaevine gidiyoruz… Bir sen eksiktin ayışığı Gümüş bir tüy dikmek için manzaraya! Can Yücel

Güneşi İçerenlerin Türküsü

Bu bir türkü: – toprak çanaklarda güneşi içenlerin türküsü! Bu bir örgü: – alev bir saç örgüsü kıvranıyor; kanlı, kızıl bir meşale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları çıplak kahramanların! Ben de gördüm o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla güneşe giden köprüden geçtim! Ben de içtim