Şiirleri

Yaşamak ne güç şeymiş Kadınlar öğrettiler bana Başta anam Hamamda kaynar sular dökerek başımdan… Onlar uyandırdılar beni çocukluktan Erkek olup üstlerine çıkayım diye… Bu öyle

Bir yanı mor çubuk makarna Öbür yanı kirli sarı Demek turuncu bir picama Bir soytarı bu Maskara akıntısı Taklatıyor Marmara’ya Eski kılıç yunuslarla… Lodosun dönmesinden

Süt limanlarında poyrazlarla lodoslar oluyorum Döndükçe, döndükçe başım, martılar kusuyorum Derya bir Kuran-ı Kerim yapraklarını bir bir açıyorum Karış, karış, karış, karış, karış, karış, karış

Yeraltı günleri bunlar Kör yılı köstebek ayı Siyah önlüklü bir güneş Ayazda okula gidiyor Dizilmiş danaburunları iki keçe Islıklıyorlar bebeyi Çepeçevre boynumda sıçandişi bir bahçe

ANAM BABAMA AŞIK OLMUŞ, BABAM DA ANAMA. GEZELİM BU ÇARŞAMBA DEMİŞ BABAM. SUR-DİŞLİ ANAM, ÖYLE ŞIK BİR FİSTANI YOK, ABLASININ NİŞANLIĞINI İSTEMİŞ ÖDÜNÇ, TEYZEM DAHA

KİMİ İÇİN ERKEN KİMİ İÇİN GEÇ AMA ERGEÇSELDİR ÖLÜM ÖNÜNE DİKİLSE DE KİMİ UZUN KİMİ PUT TEK GÖZLÜ CANAVARLAR KAYALAR UFUK GÖRÜNECEKTİR ENİNDE SONUNDA YÜZDÜĞÜNE

Dün gece senin küçücük elinle yalnız yattık Yalnız senin küçücük elinle yalnızlık Kandilli ilkokulu kadar kalabalık Zilleri çaldığında düşlerinin Sınıfların kapıları ardına kadar açık Gökyüzünün,